Varðveisla og uppbygging kristinnar kærleikstrúar, og ávaxta hennar; m.a. kristilegrar líknarþjónustu

       Allir þeir tug milljarðar kr., sem renna til líknar- og heilbrigðismála t.d. hér á landi, sem er að sönnu enn í dag ein af dýrmætustu ávöxtum kristinnar kærleikstrúar aldanna, og þar með kristinnar arfleifðar, mætti nýta á margfallt betri, mannúðlegri og skynsamari hátt, til enn betri uppbygginar og varðveislu kristilegrar líknarþjónustu, þ.e. til þeirrar þjónustu, sem varðar líkn, umönnun og björgun mannslífa, en gert er í dag. Jafnframt er talinn eftir hver eyrir, sem rennur til þjónustunnar; allt vegna þess, að ekki er lengur byggt, að verulegu leiti, á því eina sanna bjargi aldanna, sem er Jesús Kristur, kærleikurinn holdi klæddur. Vissulega eru hér eftir leyfar af þeim kristna menningararfi, sem varðar ofangreinda líknarþjónustu; andi kærleikans – Krists Jesú – starfar samt sem áður enn í leynum, eins og mannvinurinn Albert Schweitzer orðar það, þrátt fyrir allt, sem lýsir eins og ljós í myrkrinu, eins og skýrt kom fram þrátt fyrir allt, varðandi síðustu landssöfnun varðandi sjúka. En guðleysið veður hins vegar áfram í allri sinni grimmd og miskunnarleysi, þar sem hvorki sálarheill mannsins, né mannslífið, er metið sem skyldi, og heilu deildum sjúkrahúsanna er lokað, vegna þess, að þau sjónarmið ráða því miður allt of miklu í mannfélagi voru, en þau sjónarmið, sem byggjast á hinni bjargföstu kærleikstrú aldanna, sem grundvallölluð er á koningi konunganna, konungi kærleikans, Jesú Kristi, Frelsara vorum og Endurlausnara.  Sama er að segja varðandi menntamál, og þá uppbyggingu og varðveislu barnaskóla, með kristna trú og kristið siðferði að leiðarljósi, grundvallað bjargi aldanna, konungi konunganna, konungi kærleikans, Kristi Jesú.
       Á afkristnuð, guðlaus, og heiðin þjóð nokkuð annað skilið, en afkristnaða guðlausa, og heiðna ríkisstjórn, sem byggist einkum á helstefnu marxírskrar hugmyndafræði? Guð gefi, að svo sé ekki, og að þjóð vor læri að þekkja sinn vitjunartíma, og taki á móti Kristi Jesú sem sínum persónulega Frelsara inn í hjarta sitt og allt sitt líf, og leggi allt sitt traut á Hann. Guð gefi einnig, að við taki að loknum kosningum í vor, lýðræðissinnuð ríkisstjórn, sem leiti náðar og leiðsagnar Drottins í Kristi Jesú, og leggi allt sitt traust á Hann, og þori áfram, að biðja Íslandi og Íslenskri þjóð, Guðs blessunar, eins og fyrrverandi forsætisráðherra gerði, en byggi ekki á helstefnu guðleysisins og heiðindómsins, og þá hvorki á heimshyggju auðæfaoflætisins, né helstefnu marxískrar hugmyndafræði. T.d. kemur fram í ævisögu mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, að stuttu eftir byltingu kommúnista/bolsévíka í Rússlandi, hafi komið fram undarleg ólyfjan bolséískrar helstefnu og frumstæðrar djöflatrúar, en hin síðarnefnda var fyrir í Lambarene í Afríku. Guði sé lof, að þá upprætti kriniboðið þetta andlega krabbamein af samblandi þessara ólyfjan marxískrar og frumstæðrar helstefnu og djöflatrúar, og kristin kærleikstrú og ávextir hennar blómströðu í staðinn, og leiddu m.a. af sér líkn og miskunn, í stað grimmdar og morða. Og í dag sjáum við því miður þessar sömu helstefnur guðleysins mog heiðindómsins, ekki síst í Afríku, þar sem m.a. stúlkubörn eru hneppt í kynlífsþrælkun, og drengir og stúlkur er hneppt í vinnuþrælkun, og drengir eru hnepptir í hernað, og gerðir að lifandi fallbyssufóðri. Hér, eins og varðandi allt annað, er eina lausnin kröftugt og öflugt kristniboð, sem upprætir m.a. þessa glæpi, og það myrkur þeirra helstefna guðleysisins og heiðindómsins, sem byggt er á, hvort sem m.a. er um að ræða frumstæða og/eða marxíska djöflatrú og helstefnu. Séra Mattías Jochomsson kemst svo að orði í þessu sálmversi sínu:
 
Ó, lít á þeirra hryggðarhag, 
sem heiðnin blindar nótt og dag, 
ó, kveik þeim ljós, ó, send þeim sól, 
ó, sýn þeim Jesú náðarstól. 
 
       Nei, það verður að snúa vörn í sókn. Vel má vera, að land vort sé orðið að meiri kristniboðsakri, en við gerum okkur grein fyrir; ef til vill hefur það verið kristniboðsakur um miklu lengra skeið, en við höfum gert okkur grein fyrir, þegar við vöknum nú loks af þyrnirósarsvefni, í kjölfar afhjúpunar kreppunnar á þeim grundvallargildum, sem fyrir eru, eða öllu heldur hafa laumað sér inn í kristið mannfélag, og við ekki séð vel illgresið, mitt í allri velmeguninni. Hér gæti e.t.v. verið einstakt tækifæri fyrir markvisst heimatrúboð, þar sem um væri að ræða uppbyggingu og varðveislu sáluhjálplegrar trúar og ávaxta hennar, og gæti þáttur kristninnar, ef rétt er staðið að málum, orðið miklu stærri og markvissari, bæði varðandi líknarþjónustuna og menntunina.  Hér er einstakt tækifæri fyrir kristileg samtök og jafnvel kristna söfnuði, að taka markvissar þátt í uppbyggingu og varðveislu kristilegrar líknarþjónustu, og þar með björgun mannslífa, t.d. í formi sjálfseignarstofnana, sem yrði í senn reknar og hagkvæmari, og enn mannúðlegri hátt, en stefnir í að verði, undir alræðishyggju marxískrar hugmyndafræði.  Sama er að segja varðandi kristilegt skólastarf.  Frelsi einstaklingsins í kristnu lýðræðisríki, er hér eitt af þeim grundvallaratriðum, sem varða m.a. uppbyggingu og varðveislu kristilegrar líknarþjónustu sem og skólastarfsemi.  Fyrr var þörf, nú nauðsyn; hér eru mannslíf í hættu, miðað við það ástand, sem skapast hefur í þjófélaginu; og hér er einnig um eilífa sáluhjálp að ræða.
       Hér er, eins og ég hef áður rætt, órofa samhengi milli kristniboðs og kristilegrar starfsemi, nær sem fjær. Hér er kristniboðið grundvallaratriði, nær sem fjær, sem eru í órofa samhengi við kristniboðsskipunina. 
       Og gleymum hér aldrei hinni réttu byrjun, sem er bæn kristins manns, sem beðin er í Jesú nafni; bænin er hér lykillinn að náð, miskunn og líkn Drottins í Kristi Jesú. Bænin er lykillinn að því, að miðla öðrum, ekki síst hinum sjúku sem og öllum öðrum, frelsandi og líknandi náð, miskunn og lækningu Drottins Jesú Krists, og þá ekki síst til þeirra, sem í neyð eru, nær sem fjær. Án bænarinnar, yrði allt annað kristilegt starf andlaust og í raun byggt á sandi, í stað þess, að byggja á þeirri frelsandi, og líknadi og náð og miskunn Drottins í Kristi Jesú, sem ætíð grundvallast á hinu eilífa bjargi aldanna, Drottni Jesú Kristi, konungi kærleikans, konungi kongunanna.  
        Guð gefi, að við taki í vor,  lýðræðissinnuð ríkisstjórn, sem þori áfram að leita handleiðslu og leiðsagnar almáttugs Guðs, og sýni þá ábyrgð, sem hver og einn, sem leggur allt sitt traust á Guð, verður að gera, það er að gleyma aldrei sínum minnsta meðbróður eða systur; standi vörð um grunneingu mannfélagsins, sem er hjónabandið og fjölskyldan, heimilin í landinu, menntunina, einkum varðandi ungdóminn, og þá líknarþjónustu til handa þeim sjúku.  Já vinni að varðveislu kristilegrar menningararfleifðar, á trúarmenningarsögulegum grundvelli þjóðarinnar, sem hver fullvalda þjóð á skýlausan rétt á, að varðveittur er, enda játar yfir 97% þjóðarinnar kristna trú og sið, og því fyllilega lýðræislegt, að varðveita þennan arf þjóðarinnar, þótt vissulega sé borin virðing fyrir trúfrelsi.

 
       Opnum öll hjarta okkar fyrir Drottni Jesú Kristi og meðtökum Hans Heilaga Anda, og leifum Honum að lifa og starfa í okkur, lifa í iðrun og helgun, vitandi að við erum breysk og syndug og Hans ekki verð; samt kemur Hann til okkar að fyrra bragði, og gefur okkur sinn eina sanna frið, en ekki eins og heimurinn gefur; ávöxtum því í Hans nafni, þeim talentum, sem Hann hefur fengið okkur til að ávaxta í ríki Hans, kærleikans. Ef við höfnum honum, erum við að grafa okkar eigin gröf andlegs dauða. Ef við veitum Honum viðtöku, öðumst við eilífa lífið með Honum og þeim, er sendi Hann, Föðurnum á himnum, í einingu Heilags Anda.  Meðtökum Hann því inn í hjarta vort, já allt vort líf, Hann, sem fædddist hér á jörðu niðri á hinum fyrstu jólum, frelsaði og læknaði, já Hann sem gaf líf sitt fyrir okkur öll á krossi, en fullnaði hjálpræðisverk sitt, sigur sinn yfir dauðanum, með upprisu sinni. Þá verður fögnuður vor fullkominn, sem fullnast mun síðan á himnum. Ég enda með þessum sálmi mannvinarins Bjarna Eyjólfssonar:

 Ó, DROTTINN, ég vil aðeins eitt: 
 Að efla ríki þitt.  
 Ó, þökk, að náð sú var mér veitt, 
 sem vakti hjarta mitt. 
 Ég verður, Jesús, ekki er 
 að eiga að vera´ í þínum her, 
 en vinarnafn þú valdir mér, 
 mig vafðir blítt að hjarta þér,
ó, hjálpa mér 
 að hlýðnast eins og ber. 
                                     Amen.

Ólafur Þórisson, cand theol.  Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ. og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu. 

  

Stjórnlagaþing mikilvægara en lífsnauðsynleg þjónusta, sem varðar m.a. almannavarnir?

Í fréttum ríkissjónvarpsins í kvöld, mánudaginn 16. mars, kom, fram, við fyrirspurn alþingismanns Sjálfstæðisflokksins, að kostnaður við stjórnlagaþing, yrði rúmir tveir milljarðar króna.  Í fréttinni var þessi háa upphæð loks réttilega borin saman við hina háu upphæð, sem skera á niður til Landsspítalans.  Meðan ekki er mögulegt að halda uppi mannsæmandi þjónustu gagnvart veiku fólki, sem flest af því er margbúið að borga fyrir þjónustana í sköttum, og t.d. er ekki lengur hægt að halda uppi þyrluþjónustu Landhelgisgæslunnar, sem sérstaklega stefnir lífi sjómannsins í hættu, virðist vera mögulegt í flottræfishætti núvernandi stjórnvalda, að halda uppi mjög dýru stjórnlagaþingi, með lýðskrum og fallegar innihaldlausar lýsingar, að leiðarljósi.  Jafnvel í góðæri, væri hér um flottræfishátt að ræða, sem úthugsað væri fyrir örfá gæðinga.  Á meðan landsmenn eru margir hverjir að missa allt sitt, geta núverandi sjórnvöld verið svo siðblind í flottræfishætti sínum. Stjórnarskrá lýðveldisins Íslands, nr. 33, frá 17. júní 1944, er lýðræðisleg stjórnarskrá, og á henni hafa verið gerðar breytingar,  með frumvarpi til stjórnskipunarlaga;  nái frumvarpið samþykki þingsins, ber að rúfa Alþingi og stofna að nýju til almennra kosninga.  Vel væri hægt að breyta lögum á þann hátt, að samhliða alþingiskosningum, væri greidd atkvæði með eða á móti hinum nýju stjórnskipunarlögum, til samþykktar eða synjunar.  Og þetta þyrfti að gera með fosjá, ekki ekki að ana að neinu, því hinn menningarsögulegi grundvöllur stjórnskipunar hér á landi, verður að þróast hægt og sígandi, annars er bæði fullveldi og sjálafstæði lýðveldisins Íslands, stefnt í voða.  Og ef stjórnlagaþing á einhvern tímann rétt á sér, er það við aðrar aðstæður en í dag, þegar ekki er lengur mögulegt af núverandi stjórnvöldum, að veita á mannsæmandi hátt lífsnauðsynlega þjónstu, sem varða líf og dauða fólks.  Og núverandi stjórnvöld hafa nánast ekkert gert, til að tryggja hag heimlanna og fyrirtækjanna í landinu; auk þess að vega gróflega að allri lífnauðsynlegri þjónustu í landinu, sem fyrr hefur verið nefnt, þar sem í raun er vegið að almannavörnum.  Það hefði eitthvað verið sagt, ef fyrri stjórnvöld, hefðu framgengið á ofangreindan hátt.  Þá hefði verið mótmælt, og það með miklum hávaða og látum.  En nú sitja stjórnvöld, sem hafin eru yfir allt, andstætt þeirri lýðræðisstjórn, sem fram hefur gengið af ábyrgð og festu, en fengið bágt fyrir, á mjög ómaklegan hátt;  nú gildir aðeins hinn svokallaði ,,pólitíski réttrúnaður", þar sem almenningur skiptir engu máli lengur; litið er á mennskt fólk sem dauða hluti eða tölur.  Nú er vegið að lífi og heilsu eldri borgarar þessa lands, ásamt öðrum þeim, sem veikir eru, þ.m.t veikum börn.  Þá er einnig vegið gróflega að öryggi sjómanna, með uppsögnum þyrluflugmanna hjá Landhelgisgæslunnu, af ótrúlega siðblindum og miskunnarlausum valdhöfum hins ,,pólitíska rétttrúnaðar".  Og ekkert er mótmælt.  Guð gefi, að þjóðin vakni af þyrnirásarsvefni.  Guði sé lof að kosið verði í vor.  Og þá hafa landsmenn kost á, að kjósa á lýðræðislegan hátt; kjósa talsmenn lýðræðisins, og þar með kjósa burt hinn ,,pólitíska réttrúnað" ólýðræðislegra stjórnarhátta.  Guð blessi Ísland og Íslenska þjóð.

 

Ólafur Þórisson, cand. theol.  Höfundur hefur embættispróf í guðfræði frá HÍ. og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu. 

 

 

Varðveisla kristinnar trúar aldanna, og ávaxta hennar

Við skulum vinna að því að varðveita hina kristnu kærleikans trú aldanna og ávexti hennar, eins og gert hefur verið öld af öld, annars væri kirkjan ekki til í dag, og er ekki síður nauðsynlegt í dag, í skeytingarleysi nútímans. Það er einmitt hin gamla og góða kærleikstrú aldanna, grundvölluð á bjargi aldanna, koningi konunganna, konungi kærleikans, Jesú Kristi. Meðal ávaxtanna er, að sjúkir hafa notið líknar, nær sem fjær. Og hér kemur kristniboðsskipunin skýrt inn í, í beinu framhaldi, að kristna allar þjóðir og gjöra alla að lærisveinum Jesú Krists. Órofa samhengi er milli kristniboðsins, og kristilegrar hjálparstarfsemi, nær sem fjær. Vinnum að því að svo verði áfram, gegn miskunnarleysi heimsins, sem þrengir mjög að þessari kristnu kærleikstrú aldanna og þeim ávöxtum, sem af henni af leitt, og þá ekki síst þeirri líknsemi, sem varðar umönnun sjúkra og björgun mannslífa. Órofa samhengi er milli eilífrar sáluhjalpar mannsins, björgunar mannslífa og umönnunar sjúkra. Líknarþjónusta til handa þeim sjúku, er einn þessara ávaxta, en hún verður að byggjast á þeim gildum, sem mölur og ryð fær ekki eytt, þeirri kærleikstrú aldanna, er varðar umönnun sjúkra og björgun mannslífa, grundvallað á lækninum góða, Jesú Kristi, en ekki þeim gildum mammons og auðæfaoflætis, sem nú þegar hefur valdið mannfélagi okkar sem og öðrum mannfélögum, stórskaða, eins nefnt var hér á undan. Vinnum að því að kristin kærleikstrú blómstri, en ekki botnlaus heimshyggja heiðindómsins og auðæfaoflætisins.

Einn af ávöxtum kristinnar kærleikstrúar er, að sjúkir og aldraðir hafa notið umönnunar og líknar, og björgunrar, nær sem fjær. Ein fegurstu dæmin sjáum við ekki síst hjá mannvininum og kristniboðslækninum Albert Schweitzer, sem reisti sjúkrahús í Mið-Afríku og starfaði þar sem kristniboðslæknir í rúma hálfa öld; sama er að segja um Móður Theresu, að ógeymdu líknarstarfi Kaþólsku systranna, nær sem fjær, sem m.a. reistu hér sjúkrahús í upphafi síðusta aldar sem og Hringssytrunum, sem enn þann dag í dag vinna að varðveislu og uppbyggingu barnaspítala. Og allt það óeigingjarna og vanmetna starf, sem heilbrigðisstéttirnar vinna nú í dag, þ.m.t. störf björgunarfólks, slökkviliðs- og sjúkraflutningamannsins, lögreglumannsins, bráðaliðins, og önnur störf ummönnunar, uppeldis, og sálgæslu, starf prestsins, kristniboðans og kennarans, og svo má lengi halda áfram að telja; í raun nær sem fjær; hér er m.a. um að ræða þau gildi kristins og siðaðs mannféls, sem mölur og ryð fær ekki eytt. Nú er þessum ávöxtum sérstaklega ógnað, í afkristnun og afsiðun mannfélagsins í dag, sem veður fram með guðleysið og siðblinduna eina að vopni; ekki bara á Íslandi, heldur um víða veröld, vegna þess, að byggt hefur verið allt of mikið á sandi heimshyggjunnar, í stað hinnar kristnu kærleikstrúar aldanna.   Hér má heldur ekki gleyma ómetnlegu kristniboðs- og hjálparstarfi Hjálpræðishersins, Samhjálpar o.s.frv.

Ef bágur efnashagur hefði ráðið ferðinni varðandi fyrrnefnd líknarstörf, og tíðarandinn ráðið ferðinni, - en veraldleg fátækt var þá meiri en nú, andstætt því er varðar hina andlegu fátækt, - hefði ekkert orðið af þeim; það hefði ekki svarað kostnaði, miðað við tíðarandann í dag. Grundvallarspurningin er því þessi: Ætlar mannfélagið að byggja á sandi tíðarandns og siðblindu hans, eða byggja á bjargi aldanna, með náð, líkn og miskunn Drottins að leiðarljósi, í varðveislu og uppbyggingu kristinnar kærleikstrúar aldanna, þar sem hvert mannslíf sem og eilíf sáluhjálp þess, þar sem þeim fjársjóði er safnað, sem mölur og ryð fær aldrei grandað, er tekið fram yfir forgengilegan auð, sem mölur og ryð fær eytt. 

Og gleymum hér ekki hinu óeigngjarna- og vanmetna starfi sjómannssins, sem hefur ekki síst lagt björg í bú mannfélagsins.  Það eru kaldar kveðjur, sem sjómenn og fjölskyldur þeirra sérstaklega fá frá stjórnvöldum, þar sem segja á upp að minnsta kosti þremur þyrluflugmönnum Landhelgisgæslunnar, og kemur hér enn frekar í ljós skeytingarleysi tíðarandans, og þá ekki heldur síst gagnvart björgunarstörfum.

Það að biðja fyrir hinum sjúka, og að hann njóti líknar, umönnunar og björgunar, nær sem fjær, er sitt hvor greinin á sama vínviði þess alkærleika, sem Jesús Kristur er, konungi konunganna, konungi kærleikans, Drottins vors og Frelsara, sem gaf okkur öllum líf sitt, fæddist hér á jörðu niðri á hinum fyrstu jólum, frelsaði og læknaði sjúka, og dó á krossi vegna okkar synda og misgjörða, og fullnaði sigur sinn yfir dauðanum, með upprisu sinni. Myndist gjá milli greinanna, er voðinn vís, eins og komið hefur á daginn. Nákvæmlega sama gildir varðandi fangann sem og aðra þá, sem í nauðum eru staddir, á einn eða annan hátt, andlega sem efnislega. 

Í ár eru liðin 110 ár frá stofnun KFUM. og KFUK. Á þeim tímamótum, langar mig ekki síst að minnast mannvinarins og æskulýðsleiðtogans Bjarna Eyjólfssonar, sem var einn af brautryðjendum þessa kristilega kærleiksstarfs hér á landi. Hann sýndi það í verki, að hann var lifandi farvegur frelsandi og líknandi náðar Guðs í Kristi Jesú, einkum ungdómnum, með bænalífið að leiðarljósi, þess lykils að óendlanlegri náð og miskunn Drottins í Kristi Jesú. Bjarni Eyjólfsson er eitt fegursta dæmi hins sanna lærisveins Drottins Jesú Krists, sem gefur Drottni Jesú alla dýrðina. Hann er fögur fyrirmynd hins einlægna, sannkristna manns, sem gaf Kristi Jesú allt sitt líf, öðrum til frelsunar og blessunar. Blessuð sé minning hans.

Opnum hjörtu vor fyrir Jesú Kristi, og meðtökum Hans Heilaga Anda. Allir eru fyrirhugaðir til eilífrar sálauhjálpar og eilífs lífs í Kristi Jesú. Þá munum við að lokum hljóta þann dýrðarsveig á himnum, sem aldrei mun dvína, og dvelja um eilífð hjá Honum, sem gaf líf sitt til lausnargjalds, svo við öll mættum eignast eilíft líf, og lifa jóla- og páskagleði þá, sem tekur aldrei enda.  Amen.

Ólafur Þórisson, cand. theol.  Höfundur hefur embættispróf í guðfræði frá HÍ., og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.

Niðurskurður í heilbrigðisþjónustunni, einkum á LSH.

Ég vil lýsa yfir miklum vonbrigðum og áhyggjum á þeim mikla niðurskurði, sem nú á að fara fram varðandi ummönnun sjúkra og björgun mannslífa, og þá ekki síst á LSH., sem getur beinlínist ógnað lífi og heilsu sjúklinga, eins og einkum hefur komið fram í fréttum Ríkisútvarpsins.  Þegar illa árar, reynir fyrst fyrir alvöru á siðferðisvitund mannfélagsins.  Hér er um að ræða einn af dýrmætustum arfi kristinnar kærleikstrúar aldanna.  Hin óeigingjörnu störf heilbrigðisstéttanna, hafa ekki verið virt sem skyldi, þar með talin störf sjúkraflutningamannsins, bráðaliðans, sjúkrahússprestsins, og svo mætti lengi telja.  Nú ætti allt starfsfólk LSH. sem og allir þeir er tengjast þeirri starfsemi, ásamt skjólstæðingum og velunnurum, að slá skjaldborg um sjúkrahúsið, eins og gert var varðandi starfsemi St. Jósefsspíla í Hafnarfirði.

Ólafur Þórisson, cand. theol.   Höfundur hefur embættispróf í guðfræði frá Háskóla Íslands, og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.