Varðveisla og uppbygging kristinnar kærleikstrúar, og ávaxta hennar; m.a. kristilegrar líknarþjónustu

       Allir þeir tug milljarðar kr., sem renna til líknar- og heilbrigðismála t.d. hér á landi, sem er að sönnu enn í dag ein af dýrmætustu ávöxtum kristinnar kærleikstrúar aldanna, og þar með kristinnar arfleifðar, mætti nýta á margfallt betri, mannúðlegri og skynsamari hátt, til enn betri uppbygginar og varðveislu kristilegrar líknarþjónustu, þ.e. til þeirrar þjónustu, sem varðar líkn, umönnun og björgun mannslífa, en gert er í dag. Jafnframt er talinn eftir hver eyrir, sem rennur til þjónustunnar; allt vegna þess, að ekki er lengur byggt, að verulegu leiti, á því eina sanna bjargi aldanna, sem er Jesús Kristur, kærleikurinn holdi klæddur. Vissulega eru hér eftir leyfar af þeim kristna menningararfi, sem varðar ofangreinda líknarþjónustu; andi kærleikans – Krists Jesú – starfar samt sem áður enn í leynum, eins og mannvinurinn Albert Schweitzer orðar það, þrátt fyrir allt, sem lýsir eins og ljós í myrkrinu, eins og skýrt kom fram þrátt fyrir allt, varðandi síðustu landssöfnun varðandi sjúka. En guðleysið veður hins vegar áfram í allri sinni grimmd og miskunnarleysi, þar sem hvorki sálarheill mannsins, né mannslífið, er metið sem skyldi, og heilu deildum sjúkrahúsanna er lokað, vegna þess, að þau sjónarmið ráða því miður allt of miklu í mannfélagi voru, en þau sjónarmið, sem byggjast á hinni bjargföstu kærleikstrú aldanna, sem grundvallölluð er á koningi konunganna, konungi kærleikans, Jesú Kristi, Frelsara vorum og Endurlausnara.  Sama er að segja varðandi menntamál, og þá uppbyggingu og varðveislu barnaskóla, með kristna trú og kristið siðferði að leiðarljósi, grundvallað bjargi aldanna, konungi konunganna, konungi kærleikans, Kristi Jesú.
       Á afkristnuð, guðlaus, og heiðin þjóð nokkuð annað skilið, en afkristnaða guðlausa, og heiðna ríkisstjórn, sem byggist einkum á helstefnu marxírskrar hugmyndafræði? Guð gefi, að svo sé ekki, og að þjóð vor læri að þekkja sinn vitjunartíma, og taki á móti Kristi Jesú sem sínum persónulega Frelsara inn í hjarta sitt og allt sitt líf, og leggi allt sitt traut á Hann. Guð gefi einnig, að við taki að loknum kosningum í vor, lýðræðissinnuð ríkisstjórn, sem leiti náðar og leiðsagnar Drottins í Kristi Jesú, og leggi allt sitt traust á Hann, og þori áfram, að biðja Íslandi og Íslenskri þjóð, Guðs blessunar, eins og fyrrverandi forsætisráðherra gerði, en byggi ekki á helstefnu guðleysisins og heiðindómsins, og þá hvorki á heimshyggju auðæfaoflætisins, né helstefnu marxískrar hugmyndafræði. T.d. kemur fram í ævisögu mannvinarins og kristniboðslæknisins Alberts Schweitzers, að stuttu eftir byltingu kommúnista/bolsévíka í Rússlandi, hafi komið fram undarleg ólyfjan bolséískrar helstefnu og frumstæðrar djöflatrúar, en hin síðarnefnda var fyrir í Lambarene í Afríku. Guði sé lof, að þá upprætti kriniboðið þetta andlega krabbamein af samblandi þessara ólyfjan marxískrar og frumstæðrar helstefnu og djöflatrúar, og kristin kærleikstrú og ávextir hennar blómströðu í staðinn, og leiddu m.a. af sér líkn og miskunn, í stað grimmdar og morða. Og í dag sjáum við því miður þessar sömu helstefnur guðleysins mog heiðindómsins, ekki síst í Afríku, þar sem m.a. stúlkubörn eru hneppt í kynlífsþrælkun, og drengir og stúlkur er hneppt í vinnuþrælkun, og drengir eru hnepptir í hernað, og gerðir að lifandi fallbyssufóðri. Hér, eins og varðandi allt annað, er eina lausnin kröftugt og öflugt kristniboð, sem upprætir m.a. þessa glæpi, og það myrkur þeirra helstefna guðleysisins og heiðindómsins, sem byggt er á, hvort sem m.a. er um að ræða frumstæða og/eða marxíska djöflatrú og helstefnu. Séra Mattías Jochomsson kemst svo að orði í þessu sálmversi sínu:
 
Ó, lít á þeirra hryggðarhag, 
sem heiðnin blindar nótt og dag, 
ó, kveik þeim ljós, ó, send þeim sól, 
ó, sýn þeim Jesú náðarstól. 
 
       Nei, það verður að snúa vörn í sókn. Vel má vera, að land vort sé orðið að meiri kristniboðsakri, en við gerum okkur grein fyrir; ef til vill hefur það verið kristniboðsakur um miklu lengra skeið, en við höfum gert okkur grein fyrir, þegar við vöknum nú loks af þyrnirósarsvefni, í kjölfar afhjúpunar kreppunnar á þeim grundvallargildum, sem fyrir eru, eða öllu heldur hafa laumað sér inn í kristið mannfélag, og við ekki séð vel illgresið, mitt í allri velmeguninni. Hér gæti e.t.v. verið einstakt tækifæri fyrir markvisst heimatrúboð, þar sem um væri að ræða uppbyggingu og varðveislu sáluhjálplegrar trúar og ávaxta hennar, og gæti þáttur kristninnar, ef rétt er staðið að málum, orðið miklu stærri og markvissari, bæði varðandi líknarþjónustuna og menntunina.  Hér er einstakt tækifæri fyrir kristileg samtök og jafnvel kristna söfnuði, að taka markvissar þátt í uppbyggingu og varðveislu kristilegrar líknarþjónustu, og þar með björgun mannslífa, t.d. í formi sjálfseignarstofnana, sem yrði í senn reknar og hagkvæmari, og enn mannúðlegri hátt, en stefnir í að verði, undir alræðishyggju marxískrar hugmyndafræði.  Sama er að segja varðandi kristilegt skólastarf.  Frelsi einstaklingsins í kristnu lýðræðisríki, er hér eitt af þeim grundvallaratriðum, sem varða m.a. uppbyggingu og varðveislu kristilegrar líknarþjónustu sem og skólastarfsemi.  Fyrr var þörf, nú nauðsyn; hér eru mannslíf í hættu, miðað við það ástand, sem skapast hefur í þjófélaginu; og hér er einnig um eilífa sáluhjálp að ræða.
       Hér er, eins og ég hef áður rætt, órofa samhengi milli kristniboðs og kristilegrar starfsemi, nær sem fjær. Hér er kristniboðið grundvallaratriði, nær sem fjær, sem eru í órofa samhengi við kristniboðsskipunina. 
       Og gleymum hér aldrei hinni réttu byrjun, sem er bæn kristins manns, sem beðin er í Jesú nafni; bænin er hér lykillinn að náð, miskunn og líkn Drottins í Kristi Jesú. Bænin er lykillinn að því, að miðla öðrum, ekki síst hinum sjúku sem og öllum öðrum, frelsandi og líknandi náð, miskunn og lækningu Drottins Jesú Krists, og þá ekki síst til þeirra, sem í neyð eru, nær sem fjær. Án bænarinnar, yrði allt annað kristilegt starf andlaust og í raun byggt á sandi, í stað þess, að byggja á þeirri frelsandi, og líknadi og náð og miskunn Drottins í Kristi Jesú, sem ætíð grundvallast á hinu eilífa bjargi aldanna, Drottni Jesú Kristi, konungi kærleikans, konungi kongunanna.  
        Guð gefi, að við taki í vor,  lýðræðissinnuð ríkisstjórn, sem þori áfram að leita handleiðslu og leiðsagnar almáttugs Guðs, og sýni þá ábyrgð, sem hver og einn, sem leggur allt sitt traust á Guð, verður að gera, það er að gleyma aldrei sínum minnsta meðbróður eða systur; standi vörð um grunneingu mannfélagsins, sem er hjónabandið og fjölskyldan, heimilin í landinu, menntunina, einkum varðandi ungdóminn, og þá líknarþjónustu til handa þeim sjúku.  Já vinni að varðveislu kristilegrar menningararfleifðar, á trúarmenningarsögulegum grundvelli þjóðarinnar, sem hver fullvalda þjóð á skýlausan rétt á, að varðveittur er, enda játar yfir 97% þjóðarinnar kristna trú og sið, og því fyllilega lýðræislegt, að varðveita þennan arf þjóðarinnar, þótt vissulega sé borin virðing fyrir trúfrelsi.

 
       Opnum öll hjarta okkar fyrir Drottni Jesú Kristi og meðtökum Hans Heilaga Anda, og leifum Honum að lifa og starfa í okkur, lifa í iðrun og helgun, vitandi að við erum breysk og syndug og Hans ekki verð; samt kemur Hann til okkar að fyrra bragði, og gefur okkur sinn eina sanna frið, en ekki eins og heimurinn gefur; ávöxtum því í Hans nafni, þeim talentum, sem Hann hefur fengið okkur til að ávaxta í ríki Hans, kærleikans. Ef við höfnum honum, erum við að grafa okkar eigin gröf andlegs dauða. Ef við veitum Honum viðtöku, öðumst við eilífa lífið með Honum og þeim, er sendi Hann, Föðurnum á himnum, í einingu Heilags Anda.  Meðtökum Hann því inn í hjarta vort, já allt vort líf, Hann, sem fædddist hér á jörðu niðri á hinum fyrstu jólum, frelsaði og læknaði, já Hann sem gaf líf sitt fyrir okkur öll á krossi, en fullnaði hjálpræðisverk sitt, sigur sinn yfir dauðanum, með upprisu sinni. Þá verður fögnuður vor fullkominn, sem fullnast mun síðan á himnum. Ég enda með þessum sálmi mannvinarins Bjarna Eyjólfssonar:

 Ó, DROTTINN, ég vil aðeins eitt: 
 Að efla ríki þitt.  
 Ó, þökk, að náð sú var mér veitt, 
 sem vakti hjarta mitt. 
 Ég verður, Jesús, ekki er 
 að eiga að vera´ í þínum her, 
 en vinarnafn þú valdir mér, 
 mig vafðir blítt að hjarta þér,
ó, hjálpa mér 
 að hlýðnast eins og ber. 
                                     Amen.

Ólafur Þórisson, cand theol.  Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ. og hefur rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.