HUGVEKJA II

Í 91. Davíðssálmi, versum 1-2, stendur ritað:

Sæll er sá, er setur í skjóli Hins hæsta, sá er gistir í skugga Hins almáttka, sá er segir við Drottin: ,,Hæli mitt og háborg, Guð minn, er ég trúi á!“



Bæn: Ó, Guð þinn anda gefðu þinn, 
er glæðir kærleik, von og trú, 
og veit hann helgi vilja minn, 
svo vilji‘ eg það, sem elskar þú.


  Sæll er sá, er byggir allt sitt líf á Drottni, byggir allt sitt líf á Drottni, byggir hjónaband sitt á Drottni, elur börnin sín upp í kristinni trú og siðferði; sá er lifir Drottni heilshugar. Sá er vinnur að miðla náð Drottins til annara, fyrir bæn, sá er leyfir Drottni að vera í öllu hans lífi, leyfir Drottni að starfa í sér; lifir senn í iðrun mog helgun. Hér er mum að ræða ófullkomið, en mennskt fólk. Sá er stuðlar að kristilegum grundvelli alls uppeldis og menntunar. Sá er stuðlar að ummönnun og líkn, til handa sjúkum og öldruðum, og ekki síst börnunum; andstætt þeirri siðblindu og grimmd guðleysinins, þar sem svo lágt er lagst, að líf og heilsa saklausra barna er sett undir niðurskurðarhníf miskunnarleysins; hin andlega fátækt guðleysisins afhjúpast hér á einstakan hátt, og Guð gefi, að þjóðin vakni af þyrnirósarsvefni skeytingarleysis samtímans, og þeim siðferðislega dofa og siðblindu, sem því miður veður áfram í afkristnuðum mannfélögum nútímans, og þá ekki aðeins hér á landi, heldur víðar, og bitnar harðast á þeim, sem síst skyldi. Hér sannast enn og aftur, að órofa samhengi er milli kristniboðs og ummönnunar sjúkra, og björgun mannslífa, auk menntunar , og þá nær sem fjær. Og bænin skiptir hér öllu, enda lykillinn að frelsandi og líknandi náð Drottins Jesú. Rofni þetta samhengi, er voðinn vís, eins og því miður hefur komið á daginn, sem birtist ekki síst í endalausum siðlausum niðurskurði varðandi heilbrigðisþjónustuna.  
  Hér má heldur ekki gleyma kristnum foreldrum, og þá ekki síst húsmóðurinni, sem ala börn sín upp í kristinni trú og siðum. Einnig sá er gleymir ekki að vitja hins sjúka; að vitja þess, sem í fangelsi er. Hér er byggt á þeirri kærleikstrú aldanna, sem grundvallast á konungi konunganna, konungi kærleikans, Orðinu holdi klæddu, Jesú Kristi Drottni vorum og frelsara, sem gaf líf sitt til endurlausnar allra. Hér er um að ræða sáluhjálplega trú aldanna, sem leiðir af sér þá ávexti miskunnar og kærleika, þann fjársjóð, sem mölur og ryð fær aldrei grandað, sem undanskilur engan, og þá ekki heldur móðurina né barnið, fædds sem ófædds, og grundvallast á Heilögu Guðs orði og skikkan skaparans frá öndverðu.  
  Því miður geysir guðleysið áfram í mannfélaginu, aldrei sem fyrr, eins og eldur í sinu, sem leiðir af sér hvers kyns siðblindu og siðleysi, þar sem sálarmorðinginn gerir allt til að afvegaleiða manneskjuna, ganga gegn Guðs Heilaga orði sem og skikkan skaparans, þar sem ýmsar fallegar orðskreytingar og lýðskrum, kemur fram, með syndina að leiðarljósi. 
  Það hefur ekkert með raunverulegt jafnrétti og raunveruleg mannréttindi að gera, sem gengur gegn skikkan skaparans og Heilögu Guðs orði. En það að gera syndina að einhverskonar ,,mannréttindum“, þar sem m.a. er gengið gegn skikkan skaparans og Heilags Guðsorðs, t.d. varðandi hið heilaga hjónaband karls og konu sem einnar eindar; og unnið markvisst af jaðarhópum femínista, að gera óbrúanlega gjá milli kynjanna, og ala á kynjafyrirlitningu og jafnvel kynjahatri, m.a. með endalausum óguðlegum kynjasamanburði og kynjagreiningu, sem eyðileggur og brenglar siðferðisvitund barna og unglinga, og vegur að grunneingingu kristins og siðaðs mannfélags, sem er hjónabandið og fjölskyldan – hjónaband karls og konu sem einnar eindar, hjónastéttarinnar, sem Guð gerði, eins og kemur m.a. fram í Helgakveri, sem er órjúfanlegur sáttmáli milli karls og konu, samkvæmt Heilögu Guðsorði og skikkan skaparans.  
  Í ár eru liðin 110 ár frá stofnun KFUM. og KFUK. Á þeim tímamótum, langar mig ekki síst að minnast mannvinarins og æskulýðsleiðtogans Bjarna Eyjólfssonar, sem var einn af brautryðjendum þessa kristilega kærleiksstarfs hér á landi. Hann sýndi það í verki, að hann var lifandi farvegur frelsandi og líknandi náðar Guðs í Kristi Jesú, einkum ungdómnum, með bænalífið að leiðarljósi, þess lykils að óendlanlegri náð og miskunn Drottins í Kristi Jesú. Bjarni Eyjólfsson er eitt fegursta dæmi hins sanna lærisveins Drottins Jesú Krists, sem gefur Drottni Jesú alla dýrðina. Hann er fögur fyrirmynd hins einlægna, sannkristna manns, sem gaf Kristi Jesú allt sitt líf, öðrum til frelsunar og blessunar. Blessuð sé minning hans.
 Opnum hjörtu vor fyrir Jesú Kristi, og meðtökum Hans Heilaga Anda. Allir eru fyrirhugaðir til eilífrar sálauhjálpar og eilífs lífs í Kristi Jesú. Þá munum við að lokum hljóta þann dýrðarsveig á himnum, sem aldrei mun dvína, og dvelja um eilífð hjá Honum, sem gaf líf sitt til lausnargjalds, svo við öll mættum eignast eilíft líf, og lifa jóla- og páskagleði þá, sem tekur aldrei enda.
          Amen.






Í 91. Davíðssálmi, versum 3-4, stendur ritað:

Hann frelsar þig úr snöru fuglarans, frá drepsótt glötunarinnar, hann skýlir þér með fjöðrum sínum, undir vængjum hans mátt þú hælis leita, trúfesti hans er skjöldur og verja.


Bæn: Ó, Guð þinn anda gefðu þinn, 
er glæðir kærleik, von og trú, 
og veit hann helgi vilja minn, 
svo vilji‘ eg það, sem elskar þú.


   Það að gera syndina að einhverskonar ,,mannréttindum“, þar sem m.a. er gengið gegn skikkan skaparans og Heilags Guðsorðs, t.d. varðandi hið heilaga hjónaband karls og konu sem einnar eindar; og unnið markvisst af jaðarhópum feminista, að gera óbrúanlega gjá milli kynjanna, og ala á kynjafyrirlitningu og jafnvel kynjahatri, m.a. með endalausum óguðlegum og ósiðlegum kynjasamanburði og kynjagreiningu, sem eyðileggur og brenglar siðferðisvitund barna og unglinga, og vegur að grunneingingu kristins og siðaðs mannfélags, sem er hjónabandið og fjölskyldan – hjónaband karls og kona sem einnar eindar, hjónastéttarinnar, sem Guð gerði, eins og kemur m.a. fram í Helgakveri, sem er órjúfanlegur sáttmáli milli karls og konu, samkvæmt Heilögu Guðsorði og skikkan skaparans.  
  Þessi ofannefnda heimskyggja, sem einnig fótumtreður alhliða mæðravernd, þar með talið ungbarnavernd, leiðir m.a. af sér félagslega ,,brenglun“, sérstaklega óharðnaðra barna og unginga, o.s.frv., og þar með eyðileggingu hins heilaga kristilega hjónaband karls og konu sem einnar eindar, og hinn kristna hjónabandsskilng aldanna; og að hið svokallaða ,,jafnrétti“ nær ekki einu sinni til hins ófædda barns, vanvirðir hið mikilvæga og göfuga starf húsmóðurinnar sem og annarra hefðbundinna kvennastarfa, sem er í raun rótin að endalausum launamun kynjanna, og svo má lengi telja. Það þarf því engan að undra að börn og unglingar eyðileggist og brenglist, því samhliða þessari óeðlilegu guðlausu kynjagreiningu, sem minnir t.d. óhugnanlega á kynþáttagreiningu 3. Ríkis Hitlers nasismans, þar sem börn og unglingar voru eyðilögð og brengluð í Hitlersæskunni illræmdu, fá drengir vart lengur að vera drengir og stúlkur vart lengur að vera stúlkur. Sama er að segja varðandi jaðarhópa múslima, einkum Talibana, þar sem mannfyrirlitning og mannhatur, er haft að leiðarljósi, einkum varðandi hina grimmu guðlausu kynjagreiningu, þar sem einnig er á ógeðfelldan hátt unnið markvisst að því að gera óbrúanlega gjá milli kynjanna, þar sem einkum konur og stúlkur eiga hvorki að njóta læknishjálpar né menntunar.  
  Og athygli vekur, að fyrrnefndir jaðarhópar feminista sem og aðrir róttækir guðlausir jaðarhópar, og þá ekki síst marxískir, slá sérstaka skjaldborg um fyrrnefnda jaðarhópa múslima. sem dæmi má nefna frá Noregi, þar sem múslimar eiga að fá sérréttindi umfram hina kristnu og kristin gildi fótum troðin sem og lýðræðið; mannréttindabrot í nafni ,,mannréttinda“. 
  Eini munurinn varðandi fyrrnefnda jaðarhópa er í raun sá, að hinn fyrri jaðarhópur hefur, Guði sé lof, ekki náð jafnmiklum völdum, því einræði, sem hins vegar einnkenndi helstefnu 3. Ríkis Hitlers nasismans sem og helstefnu stalínismans, og einkennir í dag hinn múslimska fasisma. Þessar helstefnur grimmdar og miskunnarleysis, skreyttar fallegum orðum, eru mikil ógn við þá kristnu kærleikstrúa aldanna, sem þrátt fyrir allt hefur varðveist, allt til dagsins í dag, og undanskilur engan, ekki heldur hið ófædda barn.  
  Vissulega hafa komið, og það á öllum tímabilum, helstefnur, sem ógna eilífri sáluhjálp mannkyns, eins og einnig hverskonar spíritiskar og guðspekilegar kenningar, en ein af helstefnu guðspekinnar var að útrýma heittrúuðum kristnum mönnum, körlum sem konum; þá má nefna endurholdgunarkenningar, en grimmd þeirrar helstefnu sést ekki síst í hinni grimmu stéttaskiptingu, t.d. á Indlandi; stéttleysingjarnir eru bara að taka út sína ,,refsingu fyrir syndir fyrra lífs“. Sama grimma miskunnarleysið einkennir þessar helstefnur heimshyggjunnar, ekkert síður en hinar fyrrnefndu; allar eru þær dæmi um ,,snöru fulgarans og drepsótt glötunarinnar“, sem Guð einn frelsar mannkynið frá í Drottni Jesú Kristi; og í raun gjörvalla sköpunina; þetta varðar eilífa sáluhjálp!  
  Já, Drottinn frelsar undan ,,snöru fuglarans og drepsótt glötunarinnar“, alla þá, sem taka á móti Honum og hjálpræði Hans í Drottni vorum og frelsara, Kristi Jesú; taka á móti Jesú Kristi inn í hjarta sitt, allt sitt líf. Hann skýlir þeim með fjöðrum sínum, undir vængjum Hans mega þeir hælis leita, trúfesti Hans er skjöldur og verja, hverjum og einum þeim, sem meðtaka Jesú Krist og þar með allt Hans hjálpræði og alla Hans náð og miskunn. Og allir eru fyrirhugaðir til eilífs lífs í Kristi Jesú, fyrir hjálpræði Hans. Opnum öll hjarta okkar fyrir Honum, sem fæddist á hinum fyrstu jólum, læknaði og frelsaði sjúka, og dó á krossi þeim dauða, sem beið okkar vegna syndar okkar, og fullnaði sigur sinn yfir dauðanum og syndinni, með upprisu sinni frá dauðaum. Þá munum við öll hljóta þann dýrðarsveig, sem fullnast mun á himnum. 
                                         Amen.

Biðjum. Himneski Faðir, við felum þér nú á sérstakan hátt, alla þá einstaklinga, sem eiga erfitt á einn eða annan hátt, fyrir sjúkum, föngum og fátækum. Kom þú með þína frelsandi og líknandi náð og miskunn til hvers og eins þeirra, lækna þá og bæt úr hverju böli, fyrir Jesú Krist, Drottin vorn og Frelsara.
                          Amen.


Ólafur Þórisson, cand. theol.

Höfundur er með embættispróf í guðfræði frá HÍ., og er með rétt til embættisgengis til prestsþjónustu.